Leoteca - Parte de Smartick

La poesía de Antonio García Teijeiro brota con una enorme fuerza natural, llena de vida, de luz y de musicalidad.


«Simpáticos,
hermosos, divertidos, sensibles, punzantes, libres, salados, mágicos, otoñales,
perennes», estos poemas transmiten emoción, belleza y solidaridad.


Dijo el ratón a la luna es el cofre de los tesoros de la poesía de Antonio García Teijeiro. En su interior se guarda la esencia de sus versos, la poción mágica con la que, en palabras de Fran Alonso, «la luna dejó impreso en ellos un sabor antiguo, un sabor a cuna, un sabor sincero que se nos mete dentro». García Teijeiro atesora en su haber 31 años escribiendo poesía infantil. Desde la publicación de Nenos (1988), sus versos se enredan en los labios de los lectores y lectoras, «divertidos, lúdicos, pero también haciéndonos sentir, y pensar, empujándonos con sus vientos de ideas y emociones juguetonas». Dijo el ratón a la luna exprime, antologados por Fran Alonso, esos 31 años de poesía infantil.

Neste libro encontraredes catro contos que falan de amor, de paz, de solidariedade, nos que os personaxes son rapazas e rapaces con problemas, dunha idade similar e moi soñadores. Xoana, unha nena que está nunha cadeira de rodas, descobre o valor da amizade con Xacobe, un rapaz marroquí; Antón, un neno solitario, apréndelle a facer paxariñas de papel a Sariña; e Alicia, unha nena coxiña, atopa nun monicreque cheo de vida e no seu dono a alegría de vivir. Déixate levar pola fantasía e descubre o que se agocha aló, ao outro lado da esquina.

As follas de diferentes árbores convértense no fío que nos guía por un universo poético onde, amais do amor pola Natureza, salienta a importancia que nas nossas vidas teñen os sentimentos. O amor, a amizade e a nostalxia mestúranse cos soños, coas ilusións e coas lembranzas nun escenario perfectamente decorado cos trazos e coas cores de Xosé Cobas. O ecoar da nosa literatura, e doutras literaturas foráneas, acompaña estes versos que nos farán vivir momentos de lectura irrepetibles.

Cuentos y poemas para un mes cualquiera es el resultado de la feliz unión entre narrativa y poesía. Un libro diferente donde prosa y poesía aportan dos formas complementarias de comprender una realidad idéntica en la que se inspiran.

En voz baixa recolle a historia de Roberto Núñez Veiga, mozote de dezaseis anos que cursa segundo de BUP, que vive co seu pai, un xornalista que quere ser escritor. Roberto viu como se derrubaba definitivamente un castelo xa en ruínas dende había ben tempo: o matrimonio dos seus pais. Daquela os seus choros silandeiros mesturábanse coa voz de Jim Morrison, necesitando desa voz coñecida e, sobre todo, do ruído. A voz de Jim Morrison era para Roberto un acougante ruído. En voz baixa, –novela intimista, escrita toda ela en primeira persoa– é unha confesión descarnada, sincera, «en voz baixa», das cousas que sinte un adolescente que está descubrindo a súa identidade. O protagonista desta novela, deixándose levar pola música que lle presta (onde non faltan nin Jim Morrison, nin Bob Dylan), fala sen tapuxos dos seus problemas na escola, das relacións interpersoais no seo da súa familia, do divorcio dos seus pais, dos seus avós que loitaron nunha guerra inxusta, do amor que agroma no seu peito, das súas lecturas preferidas, do pracer que lle produce a contemplación dun cadro, da necesidade de entrar no mundo do seu pai, en definitiva, de como ir recoñecéndose no espello da súa vida adulta.